Jaipur dag 8 en 9

We zijn per nachttrein naar Varanasi gereisd. Hier had ik eerst heel veel zin in, maar toen ik besefte dat ik de coupé met mensen uit India moest delen werd ik minder vrolijk. Op het station aangekomen moesten we nog anderhalf uur extra wachten. We stonden met zijn allen knikkebollend op het perron. Daar stond een andere trein stil. Hierlangs liepen verkopers die zeker een kwartier lang keihard Tjai thaj thaj. (Thee) riepen. Het wassen nogal een indringend geluid. Eenmaal in de wagon lagen al onze bedden vol met mensen uit India. Wij baalde flink, want het is erg krap in de paden tussen de bedden en nu moesten we ook nog   10 mensen uit hun bed trappen. Gelukkig bleek het de verkeerde kant van de wagon te zijn en konden we een stuk  sneller naar onze plek.  Wij hadden 2 bedden bovenin met onder ons 2 mensen uit India. In het begin voelde ik mij behoorlijk opgelaten en ongemakkelijk om zo dicht bij anderen te slapen. Uiteindelijk. sliepen we wel. Het bed va Willem was te klein en zijn voeten staken uit boven het gangpad.
De volgende ochtend was het ongemakkelijke gevoel weg. Ik kwam er achter dat wij Nederlanders de meeste bovenste bedden hadden. Dusss tegen de verveling ben in mijn eentje maar gaan apenkooien door tussen de bedden door te klimmen en te slingeren.
Om twee uur in de middag kwamen er aan in ons hotel. Wat compenserend aan de nachttrein, juist erg luxe was.

Na even gezwommen en gedouched te hebben zijn we per tuk tuk naar de ganges gegaan. Hier vond een ceremonie plaats, waarbij in fel oranje gekleed Brahamas verschillende handelingen uitvoerde met hun gezicht richting de rivier. Ze zwaaide onder andere met een soort enorme kandelaars en enorme bakken vuur in een soort kom met een cobrahoofd. Daarnaast werd er gezongen en muziek afgespeeld. Al bij al was het een betoverend geheel, waar we even stil van werden. Dat er nog een knalrode ronde maan bovenaan de heldere hemel stond, maakte het extra bijzonder.
Tijdens de ceremonie werd een groepsgenoot bijna gerold, maar hier stak een man uit India, die we verder niet konden verstaan een stokje voor. Via razendsnelle mond op mond reclame, stond er binnen een minuut een politie agent voor onze neus. Die verstonden we ook niet, maar de jongen werd meegenomen.

Na de ceremonie hebben we voor het eerst warme streetfood gegeten. We zochten gewoon een druk bezocht kraampje uit, om daar een samosa te eten. Hierna hebben we een lokaal restaurantje uitgezocht, waar we veel lekkerder aten, dan op de plekken waar je als westerling zogenaamd veilig eet.
We bestelde wat van de kaart, waarop het zoontje van de baas snel naar de markt rende om ingrediënten te halen. En aldus stond er vers gemaakt eten voor onze neus.
Het kleine jongetje van negen kon behoorlijk goed Engels en zat vol verbazing te kijken toen ik mijn lens uit mijn oog haalde. We probeerde al gebarend uit te leggen dat het een soort bril was, maar het is mij nog steeds niet duidelijk of hij het nu had begrepen.

De volgende dag moeten we al om 4:15 opstaan om met de tuk tuk naar de ganges te gaan, zodat we de stad en heilige rivier konden zien met zonsopgan. Na flink onderhandelen hadden we een roeiboot voor met zijn tweeën kunnen bemachtigen. De roeier op de boot bleef benadrukken dat hij geen gids was, maar probeerde ons alles in zijn gebrekkige Engels uit te leggen. Hij glunderde helemaal toen we lieten blijken dit te waarderen.
De zonsopgang op de ganges is prachtig. Het water verkleurd naar een soort olieachtig roze blauw. Aan de rand van de rivier waren tempels, wassende mensen en crematies te zien.
Zelf wilde we ook nog even roeien.

Na de boottocht wilde we nog even wat eten kopen op de mark. Per "toeval" kwamen we een Brahama tegen die ons de delen van de stad liet zien, waar je als toerist normaal niet snel komt. Je kan duidelijk zien dat hij als geestelijke bij de hoogste kaste hoort, want iedereen gaat voor hem aan de kant en accepteerd wat hij vraagt. Hij nam ons mee naar kleine Hindoe tempels en naar stukken die wij vanaf onze boot hadden kunnen zien. Ook nam hij ons mee naar de plek waar mensen worden gecremeerd. Hierbij dragen mensen de overledene op een houten drager bedekt met sierlijke oranje doeken naar de rand van de rivier. Hier worden ze met doeken en al in de rivier gedoopt, zodat de doeken nat worden. Hierna steekt men wierook af bij het ontzielde lichaam en wordt het lichaam gecremeerd op een grote stapel hout. Het lichaam wordt hierna in de ganges gestopt. Langs de rivier lopen honden die restanten van het lichaam opeten. Een gedeelte van de as wordt naar een tempel een paar meter verder meegenomen, gemengd met rijs en opgegeten door de familie.

Uiteindelijk hadden wel genoeg gezien, maar het duurde even tot de brahma snapte dat we toch echt terug wilde naar de grote weg. Eenmaal daar wilde we hem geld geven, maar dat was niet genoeg. Aangezien hij geen geld van te voren had gevraagd liepen we weg,  want dat ik de beste manier om hier een discussie te eindigen. Bij bijna alle discussieskomen er anderen bijstaan om zich in de discussie te mengen. Meestal wordt het dan snel opgelost. En tot nu toe altijd nog in ons voordeel.

Toen we een luxere winkel inliepen, zagen we beveiliging bij de deur. Toen ik er uit liep piepte er iets bij mij bij de poortjes, maar net zo goed als dat je bij het binnenkomen als blanke niet wordt gecontroleerd, mochten we nu ook gewoon doorlopen.

Na wat zoeken naar een vervoermiddel vonden we een riksja, die ons in de hitte naar het verkeerde hotel bracht. Uiteindelijk bracht een tuk tuk ons naar het juiste hotel. Hij wist de weg ook eigenlijk niet, maar al rijdend vroeg hij dit aan omstanders en kwamen we aan.

Bij het hotel gezwommen. En een paar biertjes gedronken op onze laatste dag in India. Je hebt in dit weer niet veel biertjes nodig om een beetje teut te worden.
Hierdoor konden we wel goed slapen. Dat was maar goed ook, want de volgende dag moesten we 3:45 opstaan, om 5:00 met de bus te vertrekken naar Nepal. Morgen een verslag over vandaag.