Dag 16 en 17 Bhaktapur en Nagarot

Na wederom een flinke busreis kwamen we aan bij het museumdorpje bhaktapur. Dit is een mooi pittoresk dorpje, dat helaas getroffen is door een aardbeving. Daarom zie je hier en daar wat beschadigde gebouwen en worden deze gestut door grote houten palen, maar dit geeft het dorpje nog meer karakter. We kwamen aan in de namiddag en hebben het dorpje verkend in de laatste zonnestralen, waardoor het leek of het licht goude glanzende kusjes gaf aan de goudkleurige beelden en en enorme glanzende bel op een van pleintjes. We hebben in het donker nog bij een houten eetkraampje gegeten in de onverlichte straten. Waarna we struikelend over de hobbelige straat met kuilen en losse stenen terug naar het hotel liepen.

De volgende ochtend hebben we nog een laatste wandelingetje gemaakt door het dorpje om vervolgens om 11 uur 17km van hotel naar hotel te lopen. Oftewel van Bhakpstur naar het bertopdorpje Nagarot. Het begon saai over de autoweg, maar halverwege vroegen we onze gids off-track te gaan. Hierdoor kwamen we door piepkleine dorpjes en smalle weggetjes. Zelfs de gids moest de weg vragen. Die had er ook wel plezier in niet de standaard route te volgen. Bij bijna elk boederijtje werden we achtervolgd door een vrolijke hond. Door te praten met de gids ook weer veel over de cultuur geleerd. Wat mooi is, is dat ze hier nog met een soort gildes werken. De gidsen gooien al hun verdiensten in een pot en hiervan betalen ze opleidingen of ziektekosten. Ze mogen dan zelf 3000 roepie per maand houden.
Na 5 uur wandelen bereikte we Nagarot. Helaas werd onze lange wandeling beloond met een beschimmelde kamer. Dit was spocht ontstaan door de  mousson. Helaas hoorde dit ook bij de Nepal ervaring. Na een slechte maaltijd in een bergtoprestaurantje, zagen we wel de lol in van de pauperbende en hebben we met twee groepsgenoten een biertje op de kamer gedronken, wat ons aan schoolkamp deed denken.