Van India naar Nepal Lumbini en Chitwan reservaat
19 oktober 2016 - Chitwan, Nepal
Vanochtend om 5:00 vertrokken richting Nepal. Ze vertelde ons al, dat het hobbelig zou zijn. Helaas was dit al vanaf de eerste minuut. Ook hadden wel pech met de slechte vering van de bus. Waardoor ik zeker weet dat al mijn ingewanden een paar rondjes Door mijn romp zijn geschud.
De reis duurde even 16 uur. 16 uur lang geschud, op wat plaspauzes en een zeer teleurstellende eetpauze na. Ook stonden we in de meest achterlijke file ooit. Omdat iedereen hier voor de ander wil en door elkaar rijd. Stonden we een uur in een file van misschien 50 voertuigen voor het spoor. Want ze konden niet oversteken zonder elkaar in de weg te zitten.
Wat leuk was, dat we tijdens het rijden wat van het plattelandsleven konden zien. In het donker kwamen we aan bij de grens van Nepal. Daar moesten we aan de kant van India uitstappen ons paspoort laten zien en lopend, achter de riksjas met onze bagage er op over de grens. Daar kwamen we bij de douane van Nepal aan. Hier hebben we vrienden gemaakt met een enorme sprinkhaan, waar de rest van de groep geen fan van was.
Eenmaal in Nepal wilde we pinnen, maar het hele pinhokje zat vol met enorme muggen. Ik smeerde me in met deet en sloeg mijn sjawl om me heen. Willem hield de deur open zodat ik niet als buffet voor de muggen diende. In de bus kwam er immens grote kakkerlak op Willem afvliegen. Die daarna in het gezicht van de chauffeur vloog. Waardoor ze e beide aan de kant sprongen. In de avond kwamen we in Lumbini in een net ogende lobby aan...maar wel vol met beestjes. De hotel kamer was beestjesloos, maar wel met een keihard matras en van douchen voelde je je niet schoner.
De volgende dag vertrokken we weer met een bus. Deze keer met betere vering. We zijn langs de geboorteplaats van boedha gegaan. Hier staat een enorme boom met honderden gekleurde vlaggetjes met chantras erop. Het was om 10:00 in de ochtend al bloedheet buiten.
Tijdens de rest van de bustocht veranderde het landschap steeds meer en kwamen we uiteindelijk in bosrijke bergen met piepkleine dorpjes terecht. Hier hebben we noodelsoep gegeten en nepalees bier gedronken in een piepkleinhutje met geweldig uitzicht.
De reis duurde even 16 uur. 16 uur lang geschud, op wat plaspauzes en een zeer teleurstellende eetpauze na. Ook stonden we in de meest achterlijke file ooit. Omdat iedereen hier voor de ander wil en door elkaar rijd. Stonden we een uur in een file van misschien 50 voertuigen voor het spoor. Want ze konden niet oversteken zonder elkaar in de weg te zitten.
Wat leuk was, dat we tijdens het rijden wat van het plattelandsleven konden zien. In het donker kwamen we aan bij de grens van Nepal. Daar moesten we aan de kant van India uitstappen ons paspoort laten zien en lopend, achter de riksjas met onze bagage er op over de grens. Daar kwamen we bij de douane van Nepal aan. Hier hebben we vrienden gemaakt met een enorme sprinkhaan, waar de rest van de groep geen fan van was.
Eenmaal in Nepal wilde we pinnen, maar het hele pinhokje zat vol met enorme muggen. Ik smeerde me in met deet en sloeg mijn sjawl om me heen. Willem hield de deur open zodat ik niet als buffet voor de muggen diende. In de bus kwam er immens grote kakkerlak op Willem afvliegen. Die daarna in het gezicht van de chauffeur vloog. Waardoor ze e beide aan de kant sprongen. In de avond kwamen we in Lumbini in een net ogende lobby aan...maar wel vol met beestjes. De hotel kamer was beestjesloos, maar wel met een keihard matras en van douchen voelde je je niet schoner.
De volgende dag vertrokken we weer met een bus. Deze keer met betere vering. We zijn langs de geboorteplaats van boedha gegaan. Hier staat een enorme boom met honderden gekleurde vlaggetjes met chantras erop. Het was om 10:00 in de ochtend al bloedheet buiten.
Tijdens de rest van de bustocht veranderde het landschap steeds meer en kwamen we uiteindelijk in bosrijke bergen met piepkleine dorpjes terecht. Hier hebben we noodelsoep gegeten en nepalees bier gedronken in een piepkleinhutje met geweldig uitzicht.
